Czy zastanawiasz się, gdzie żyją dzikie maine coony? Jeśli tak, to nie jesteś sam. Ten gatunek koona pochodzi z Maine i nie jest dziki w tradycyjnym sensie. Jednak ich posiadanie jest legalne i możesz je przynieść, gdziekolwiek chcesz. Jak więc zdobyć maine coona? Czytaj dalej, aby się dowiedzieć. Oto kilka przydatnych wskazówek.
Prezentowany materiał jest efektem współpracy z akwahobby.pl
Hodowla
Chociaż nazwa „Maine Coon” jest synonimem brązowych szopów, kot ten występuje w szerokiej gamie kolorów i wzorów. Chociaż istnieją rasy, które są głównie brązowe, są też amerykańskie długowłose i eurokocie. Podczas gdy rasa europejska ma bardziej brutalny wygląd, kot amerykański długowłosy ma bardziej wdzięczny pysk i mniejsze uszy. Mają też gęstszą sierść niż odmiany europejskie.
Duże rozmiary Maine Coona sprawiają, że jest on podatny na problemy zdrowotne, takie jak problemy z biodrami i kolanami. Przyczyna tych problemów nie jest znana, ale może ją wywołać dieta, urazy i powtarzające się skakanie na preferowanej nodze. Poza tym Maine Coony są bardziej podatne na rozwój dysplazji stawów biodrowych i rdzeniowego zaniku mięśni, które są schorzeniami pokrewnymi. Schorzenia te mogą skutkować kołyszącym się chodem i całkowitą kulawizną. Zdjęcia rentgenowskie mogą pomóc w wykryciu tych chorób we wczesnych stadiach rozwoju.
Wielkość
Samiec Maine Coon może osiągnąć około czterech stóp długości, samice są mniejsze, ale nadal imponująco wysokie. Mogą ważyć od ośmiu do szesnastu funtów, a średnia długość ogona wynosi około 40 cali. Te duże koty są zazwyczaj nieco większe niż zwykłe koty domowe, ale i tak są znacznie większe niż przeciętny kot domowy. Samiec Maine Coon może osiągnąć wagę nawet 20 funtów. Jego wielkość nie jest jednak tylko zmartwieniem.
Wielkość Maine Coona w środowisku naturalnym jest bardzo ważnym czynnikiem dla tej rasy. Choć kocięta wyglądają na dość małe, mogą wyrosnąć na dość duże, zwłaszcza jeśli ich rodzice są oboje duzi. Jeśli ich rodzice pochodzą od mniejszej rasy Maine Coon, kociak może nie być w pełni Maine Coonem. Kot, który jest częściowo Maine Coon, może być hybrydą tych dwóch ras lub kundlem z pewną domieszką genetyki Maine Coon.
Kolor
Kot Maine Coon wystąpił w wielu filmach, w tym w Harrym Potterze, jest bardzo towarzyski i rozmowny. Dobrze dogadują się z niemal każdym domownikiem, a ich szeroka gama kolorów sprawia, że są doskonałym dodatkiem do każdego domu. Istnieje duża różnorodność ubarwienia, od żółwiowej skorupy, przez cieniowane, po tabby z cętkami. Oto kilka faktów na temat umaszczenia Maine Coonów.
Istnieją trzy podstawowe kolory, w których występują Maine Coony: klasyczny tabby, plamisty tabby i jednolity. Te trzy kolory różnią się w zależności od genu, który leży u ich podstaw, i można je odróżnić na podstawie różnych oznaczeń. Klasyczne tabby mają duże pręgi przypominające oko byka wzdłuż boków i charakterystyczną literę „M” na czole. Charakterystyczne są także pionowe linie z tyłu głowy i wzory skrzydeł motyla na ramionach.
Zdolności przystosowawcze do środowiska
Mimo że Maine Coon nie pochodzi z północno-wschodniej części kraju, dobrze przystosował się do tamtejszego klimatu. Ich sierść jest gęsta i wodoodporna. Ich długie portki, ogony i brzuchy są dłuższe niż szyja i gładko opadają. Stopy z kępkami i duże, okrągłe uszy zapewniają im duży zakres ruchu. Mają przyjazne usposobienie i są bardzo tolerancyjne na niskie temperatury.
Kot długowłosy był niegdyś wykorzystywany do odstraszania gryzoni na żaglowcach. Później koty długowłose zostały sprowadzone na północno-wschodnie wybrzeże stanu Maine, gdzie ostatecznie zamieszkały na farmach i w stodołach. Klimat w tym regionie musiał być surowy dla kotów i przetrwały tylko najsilniejsze osobniki. W rezultacie Maine Coon stał się dużym, wytrzymałym kotem o mocnej budowie.
Pochodzenie
Chociaż nie ma naukowych dowodów na to, że kot Maine Coon wywodzi się od przodka szopa pracza, jest prawdopodobne, że koty przywiezione przez pierwszych osadników do Nowej Anglii miały wielopalczaste łapy. Te dodatkowe kończyny były prawdopodobnie wykorzystywane jako rakiety śnieżne. Kot polidaktylowy występuje u wielu gatunków, ale najczęściej spotykany jest we wschodnich Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Anglii.
Według jednego z popularnych mitów maine coony pochodzą od norweskiego kota leśnego, którego wikingowie przywieźli do Nowej Anglii. Koty te, wraz z miejscowymi zdziczałymi kotami, kopulowały ze sobą i w końcu wydały na świat kocięta, które przypominały koty kapitana. Wyjaśnia to wyjątkowe cechy dzisiejszych Maine Coonów, które są krzyżówką kota domowego z szopem praczem lub żbikiem.
Opieka
Jeśli szukasz zabawnego i czułego zwierzaka, Maine Coon to doskonały wybór. Są figlarne i często gawędzą z właścicielami. Uwielbiają biegać po podłodze i mogą zachorować na dysplazję stawów biodrowych lub zwichnięcie rzepki, co powoduje utykanie. Są także podatne na zwyrodnienia stawów. Opieka nad kotami Maine Coon powinna obejmować opiekę weterynaryjną w przypadku tych schorzeń.
Opieka nad kotami rasy Maine Coon wymaga takiej samej podstawowej opieki jak nad innymi kotami, ale mogą one wymagać szczególnej uwagi i suplementacji.
Równie ciekawe